δυναμη ή αρρωστια?

περνώντας τα χρόνια αναρωτιέμαι, αν αυτό που μου συνέβη με κάνει πιο δυνατή μέρα με την μέρα καθώς θεωρητικά το προσπερνώ, ή πιο άρρωστη υποσυνείδητα.
οι εμπειρίες λένε πως είναι αυτές που μας διαμορφώνουν σαν ανθρώπους και που μας χτίζουν τον χαρακτήρα. πρακτικά όμως είναι και αυτές που μας αφήνουν στο περιθώριο. και πολλές φορές όχι στο κοινωνικό περιθώριο, αλλά στο προσωπικό. άλλες φορές χάνουμε τον εαυτό μας μέσα από αυτές, και δείχνουμε ένα πρόσωπο που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουμε. τελικά χάνεται η ισορροπία, και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πράξεις μας και κατηγορούμε πάντα στο τέλος το πληγωμένο μας "εγώ". πράγματι, ξεπερνάμε καταστάσεις, είναι στην φύση μας να το κάνουμε. αλλά κατά πόσο αυτό είναι ουσιώδες και δεν μας στοιχειώνει τα βράδια; πόσο ικανοποιημένοι μένουμε από αυτό που έχουμε καταφέρει και πόσο καλά έχουμε ξεριζώσει τις εμπειρίες από μέσα μας;
ένα σπασμένο γυαλί έχουμε καταντήσει την ψυχή μας, και πάνω απ όλα ένα γυαλί το οποίο φορά με την φορά σπάει όλο και περισσότερο, "σφάζοντας" μας όλο και πιο εύστοχα σε κάθε μας αποτυχία.
συναισθήματα και πράξεις πλέον δεν διαχωρίζονται, γίνονται ένα, γιατί κάπου εδώ ξεχάσαμε να τα ξεχωρίζουμε. είναι εύκολο κάθε φορά να ρίχνουμε εδώ κι εκεί τις ευθύνες μας. γιατί ενώσαμε τα πάντα. τα πάντα εκτός από τα θρυμματισμένα γυαλιά.
κι εδώ κάπου έρχεται η απάντηση στο αρχικό ερώτημα. κάποια εμπειρία του παρελθόντος, σε κάνει πιο δυνατό ή πιο άρρωστο; για την ακρίβεια σε κάνει πραγματικά δυνατό ή σε οδηγεί σε μια ανίατη αρρώστια που ονομάζεις εσύ δύναμη ώστε να καλύψεις το πραγματικό αδιέξοδο;
τίποτα πραγματικά δεν ξεχνιέται, και τίποτα πραγματικά δεν μένει τόσο δυνατό. όσο ο χρόνος θα περνάει, αυτό θα ξεθωριάζει, θα σαπίζει, όμως απ την στιγμή που ζει μέσα σου, θα σαπίζει κι εσένα. έτσι, θα αλλάζεις, συνεχώς, χωρίς να έχεις την επιλογή να μην το κάνεις. θα έχεις την ψευδαίσθηση οτι είσαι καλά. όμως, όλα θα καταστρέφονται όταν θα συνειδητοποιήσεις ότι ενεργείς με βάση αυτή την σαπίλα.
δύσκολο να ξεφυγεις απ το παρελθόν. για αυτό αλλάζουμε. για να γίνουμε κάποιοι άλλοι. κάποιοι που δεν γνωρίζουν καταστάσεις που έζησες. κάποιοι που βλέπουν κάτι τέτοιο επιφανειακά. κάποιοι που το αγνοούν, κάποιοι που το ξεχνούν. κάποιοι που τους είναι αδιάφορο. για  γινόμαστε πιο δυνατοί. για αυτό ενεργούμε σαν άλλοι. για αυτο πιστεύουμε πως μπορούμε να γινουμε χαρούμενοι....

αυτο